Zakład Teorii Wychowania i Deontologii Nauczycielskiej mają zaszczyt zaprosić na konferencję naukową organizowaną w Bydgoszczy w dniach 26-27 września 2011 roku.

Wiek XX bogaty był w koncepcje pedagogiczne dotyczące dziecka. U początku tamtego wieku pojawiła się idea pajdocentryzmu i proklamowano nadzieje na „stulecie dziecka”. Jednak nie dzieci stały się podmiotami w opowieści o minionym stuleciu. Stuleciu obfitym w przełomy historyczne, zmiany społeczne i kulturowe, dla ukazania których mówienie o dziecku, jego portretowanie stawało się doskonałą, choć jedną z wielu, ilustracją. W Polsce w zmieniających się warunkach społecznych, politycznych i kulturowych powstawały różne strategie narracyjne dotyczące dziecka i różne jego portrety.

Formularz zgłoszeniowy oraz program konfernecji znajduje się na stronie www.dziecko.ukw.edu.pl

Analiza portretów i narracji daje nam wiedzę o dzieciach, ale ponadto prezentuje bogactwo mechanizmów postrzegania i mówienia o dziecku, jego miejscu w strukturach społecznych, przypisywanych mu rolach, funkcjach, wizerunkach. Chcemy zastanowić się po co i jak przywoływano „dziecko” w różnych tekstach kultury. Jakie były powody i cele tworzenia opowieści o dziecku i wykorzystywania dziecka w innych narracjach? W jaki sposób portrety dziecka pełniły funkcje ideologiczne i polityczne? W jakim zakresie sposoby przedstawiania i konstruowania portretów dziecka odzwierciedlają przemiany społeczne, polityczne i kulturowe w Polsce? W jaki sposób koncepcje i narracje pedagogiczne korespondowały z innymi tekstami kultury?

Refleksja nad portretami i narracjami dotyczącymi dziecka stanowi wyzwanie dla wielu dyscyplin akademickich, zwłaszcza nawiązujących do badań historyczno-pedagogicznych. Sięgając do polskich tekstów kultury w XX wieku, stajemy wobec ogromnego i różnorodnego materiału źródłowego. Pozwala to wybierać nowe perspektywy spojrzenia na przeszłość, rozszerzać zakres badań, przede wszystkim zaś dostrzec obecność dziecka w różnych przestrzeniach kultury, nie tylko bezpośrednio związanych z edukacją, umożliwia także nowy interdyscyplinarny namysł nad tym zagadnieniem.

Celem konferencji jest namysł nad

• Obrazem dziecka w poradnikach, podręcznikach, prasie, literaturze, mediach, ikonografii
• Obrazem dziecięcego świata (np. świat zabaw, dziecięcy język, dziecięce ubrania, dziecięca przestrzeń, dziecięce troski, dziecięce radości...)
• Zmianami w sposobach obrazowania dziecka
• Perswazyjnością wizerunków dziecka
• Wyobrażeniami, stereotypami, wzorcami dziecka obecnego w różnych środowiskach życia społecznego
• Strategiami narracyjnymi w różnorodnych tekstach kultury dotyczących dziecka